Een polder-Tate op m'n dak
Natuurlijk ouderschap, but make it feminist
1. Even voorstellen 👋
Hi, ik ben Yvonne. Na ruim een jaar volle bak nieuw leven blazen in Kiind* wordt de vraag hoe ik daar zelf een fatsoenlijk salaris aan overhoud zonder een burn-out op te lopen steeds urgenter.
Ooit (oké 14 jaar geleden) haalde ik een master in Nieuwe media en digitale cultuur. Media beschouwen en consumeren is nog steeds mijn grootste hobby. Het liefst maak ik daar mijn werk van. Geld verdienen met media maken ligt meer voor de hand. Want in december 2022 nam ik dus Kiind, online platform over natuurlijk ouderschap, over.
Maar zo eenvoudig blijkt dit Kiind laten groeien niet:
Op zwangerschapsbeurs We are pregnant moesten we de papieren magazines gratis weggeven want zwangeren blijken niet meer te lezen. Exit idee het papieren tijdschrift weer te maken.
Ik wil lezers geen ladingen spullen aansmeren.
Mijn hoofd is een ideeënmachine met aversie tegen focus.
Ik was blij dat ik Kiind ontdekte in 2015, zwanger van mijn eerste. Huttenbouwend opvoeden klonk echt knus. Ik werd o.a. dankzij het boek Vrije geboorte (door Anna Myrte Korteweg) gegrepen door het idee dat bevallen een levensveranderende, bekrachtigende ervaring kan zijn. Ik keek een opname van De Balie over medicalisering in de geboortezorg en voelde me gesterkt in mijn idee dat ik prima thuis kon bevallen.
Bijna 9 jaar na die eerste bevalling ben ik nog steeds fan van natuurlijk ouderschap. Met mij nog altijd niet velen in mijn naaste omgeving. En dat verbaast me.
Ik zoek de verklaring in mijn aanname dat natuurlijk ouderschap wordt bestempeld als antifeministisch. Natuurlijk ouderschap = borstvoedingsmaffia = moeders minstens twee jaar een kind aan de borst = thuisblijfmoeder = thuisonderwijs = van ‘t padje.
Voor de duidelijkheid: dat is zeker niet mijn mening. Ik zie, lees en hoor (als dochter van praktisch opgeleide ouders, opgegroeid in een mindere wijk in Hengelo) dat dit, buiten de Kiindbubbel, het beeld is van natuurlijk ouderschap. Zo irriteerde deze journalist zich niet aan onvoorwaardelijke moederliefde, maar aan dat irritante tóóntje.
En nu kan ik me deels best vinden in het ongemak met de spirituele verering van ‘de oermoeder’ (zal m’n sociale klassemigrantbril zijn) maar ik proef vooral misogynie.
2. Polder-Tate op m’n dak
Gesproken over misogynie: ergens in mijn eerste maanden als Kiind-eigenaar kreeg ik na een Kiindmailtje met de titel Hoe voorkom je dat je zoon Andrew Tate (later) cool vindt? een polder-Tate op m’n dak die me verweet hem op één hoop te gooien met diezelfde Andrew Tate (Tate ken je wel, toch?). Ook veel Kiindlezers haakten af en een tiental nam de moeite me te betichten van vooringenomenheid.
Er blijkt - ook in Nederland - een groep(je) mensen te bestaan die natuurlijk ouderschap claimt als onderdeel van hun visie op hoe de verhoudingen in de maatschappij zouden moeten zijn: de man werkt buitenshuis en de vrouw baart en zorgt. Ze vinden feminisme een vies woord en trad wives een mooie ontwikkeling.
Die groep groeit in aantal en spreekt zich steeds onverholener uit. Ik lees hoe de stemgerechtigde jeugd van tegenwoordig conservatiever wordt in hun opvattingen. Opvattingen over migratie, wat een goede leider is en wat het betekent om een goede vader of moeder te zijn. Wordt het discours gekaapt door (extreem)rechts?
Roxane van Iperen beschrijft in Eigen welzijn eerst haarscherp hoe radicaal rechts gedachtegoed in Nederland over de rug van vrouwen werd genormaliseerd.
Naast dat ik dat een gevaarlijke ontwikkeling vind, voel ik - als eigenaar van het platform voor natuurlijk ouderschap en overtuigd feminist - een verantwoordelijkheid het aan de kaak te stellen.
De (meest gelikete) reacties op mijn aankondiging van deze nieuwsbrief bevestigen vooralsnog mijn vermoeden dat er een wereld te winnen valt.
3. De Moedermelkelite is een manifest in wording
In deze nieuwsbrief neem ik je mee in mijn zoektocht naar gelijkwaardig, verbindend, natuurlijk ouderschap in tijden van trad wives, desinformatie en momfluencers.
Verwacht getwijfel, gemijmer en denkoefeningen. Oprechte nieuwsgierigheid naar waaróm ouders de keuzes maken, die ze maken. Nieuwsgierigheid naar Kiindlezers, naar jou.
Verwacht minder memes (dan bij die gezellige Havermelkelite), maar meer:
✨ lees-, kijk- en luistertips: een verzameling interessante artikelen en inzichten die ik opdoe
✨ persoonlijke reflecties op wat verbindend, natuurlijk, gelijkwaardig ouderschap betekent
✨ verslaggeving van de trends en mensen die onze gedachten en ideeën over moeder- en vaderschap beïnvloeden.
Als je graag over bepaalde onderwerpen wilt horen of als je iets van het hart moet, laat me dat dan weten via moedermelkelite@gmail.com.
Tot snel!
Yvonne Woldberg
@moedermelkelite op Instagram
*Wat is Kiind?
Kiind bestaat sinds 2009 op kiind.nl. In 2016 is het tijdschrift Kiind (‘het tijdschrift over natuurlijk ouderschap’) gestart, begin 2022 werd Kiind magazine Wilde vrouw magazine en in december dat jaar nam ik Kiind (het online deel, zonder tijdschrift dus) over omdat ik vond dat alle waardevolle, wetenschappelijk onderbouwde content niet mag verdwijnen en een een groter podium verdient.
De Kiindspeeltuin is er sinds 2020 voor zwangeren die alles willen weten over (eigen)wijs bevallen. En voor nieuwsgierige ouders die graag uitwisselen en verbinden met anderen en willen reflecteren op, en leren over buiten de lijntjes opvoeden.
Volg ook @kiindmagazine en @kiindbaby op Instagram