Ouderschap is politiek, hoe dan?
Journalistiek voor solidair ouderschap
1. Ouderschap is politiek, hoe dan?
'Ouderschap is politiek.' Spookt al tijden door mijn hoofd. Maar hoe dan precies? Het bruggetje is 'macht'.
Opvoeden zonder straf en beloning (onvoorwaardelijk ouderschap) en het volgen van de behoeften van een kind (natuurlijk ouderschap) gaan niet alleen over lief zijn voor kinderen. Ze dagen een fundamenteel machtsmodel uit.
Want wat leren we onze kinderen?
👉 Dat macht iets is wat je afdwingt, of iets wat je deelt?
👉 Dat ze moeten luisteren naar autoriteit, of dat hun stem ertoe doet?
👉 Dat straf en beloning bepalen wat goed en fout is, of dat ze een eigen innerlijk kompas mogen ontwikkelen?
In een traditionele opvoeding is macht hiërarchisch: de volwassene beslist, het kind gehoorzaamt. Dit is hetzelfde model dat in veel politieke en economische systemen overheerst.
Maar democratie floreert niet bij gehoorzaamheid— het heeft kritische, betrokken burgers nodig.
Als we kinderen opvoeden met gelijkwaardigheid, autonomie en vertrouwen, kweken we geen 'ongehoorzame' kinderen. We voeden toekomstige volwassenen op die:
✔ Zelf nadenken in plaats van klakkeloos volgen.
✔ Hun eigen grenzen voelen en respecteren.
✔ Anderen zien als gelijken, niet als mensen om macht over uit te oefenen.
De manier waarop we met kinderen omgaan, voorspelt ook hoe we macht verdelen op plekken buiten het gezin. Als we willen dat onze samenleving eerlijker, democratischer en rechtvaardiger wordt, moeten we beginnen bij de basis: de opvoeding.
En dat maakt ouderschap politiek.
2. Journalistiek voor solidair ouderschap (de scoop!)
Wat mij langzaam begint te dagen, nadat ik Kiind in december 2022 overnam, is dat ik in de eerste plaats geen community wil runnen, maar een journalistiek platform.
Vorig jaar haakte ik door de wol geverfd onderzoeksjournalist Marilse Eerkens aan en deed een poging tot subsidieaanvraag, om meer journalisten als Marilse te kunnen betalen voor maatschappijkritische stukken. Want, schreef ik in mijn aanvraagmail:
Kiind biedt een diepgang en breedte die ouders niet elders kunnen vinden en versterkt het maatschappelijk debat door met compassie normatieve verwachtingen rondom zwangerschap, opvoeding en ouderschap te bevragen. Als onafhankelijke, missiegedreven stem in een context waar influencers met commerciële belangen veelal de boventoon voeren, is Kiind niet alleen geloofwaardig, maar ook beter in staat om ouders betrouwbare informatie te bieden.
In december ‘24 komt helaas de ‘nee’:
Dat media uit verschillende specialistische hoeken, zoals de jouwe, journalistieker (willen) worden, moedig ik persoonlijk aan, zeker omdat juist ook in de hoeken veel misinformatie en verwarring is. Toch past het onderwerp niet voldoende bij de kern van (…) om in aanmerking te komen voor steun.
Kiinds missie (inspireren en bekrachtigen tot feministisch ouderschap vanuit de visie op verbindend, gelijkwaardig ouderschap in een rechtvaardige samenleving) lees ik —ondanks die afwijzing — overal in terug.
👉 Bij CDA-baas Henri Bontebal in Vrij Nederland:
Ons land hunkert naar een samenleving waarin burgers hun verantwoordelijkheid nemen, in een gebalanceerd samenspel met een overheid die kaders stelt en faciliteert, en een economie die in dienst staat van het algemeen welzijn.
👉 En bij afzwaaiend hoogleraar journalistiek Irene Costera Meijer, die de link legt naar desinformatie op social media:
Het ouderschap verdient journalistieke aandacht. Daarom zijn we achter de schermen bezig met een onderzoeksjournalistieke podcastreeks. Onderwerpen te over.
Deze eerste gaat over de vaak onjuiste gezondheidsclaims van de kunstvoedingsindustrie, de macht van de kunstvoedingslobby en hoe dit zich verhoudt tot de alsmaar dalende borstvoedingscijfers.
Binnenkort meer!
3. Hoe ik geen reclame durfde te maken bij een Tegenlicht meetup
Politiek en Trump werden even geparkeerd bij de Tegenlicht meetup ter ere van de VPRO documentaire van Maren Merckx; De moeder van alle mythen. Op het podium Sarah Sluimer, Lotte Houwink ten Cate, Joyce Aboagye en Anja Meulenbelt. We keken naar het fragment waarin bewust alleenstaande moeder Eef haar ‘hulp in de kraamtijd-schema’ toelicht. Iedereen die het geboortekaartje ontving, kon in Eefs sheet aangeven wanneer ze wilden helpen met de verzorging van haarzelf en baby Ko.
Nadat de sprekers op het podium hun oplossingen deelden om die village to raise a child te verwezenlijken, mocht het publiek vragen stellen en oplossingen opperen. Ik durfde niet mijn hand op te steken om mijn vraag (benoemen we genoeg dat het ook een sociaal-economisch probleem is?) te stellen en mijn oplossing (de Kiindspeeltuin) te delen.
En boy dat voelt als falen. Mijn zogenaamde ondernemerschap voelt als een farce. Hoezo durf ik de Kiindcommunity niet te benoemen, zelfs niet onder een welwillend publiek?
Oké, dat is niet helemaal waar. Want terwijl Anja Meulenbelt een slapende Ko in de kinderwagen over z’n wang aaide, vroeg ik Eef of ik de template van haar schema mag delen met Kiindlezers. Zegt het voort is ook een vorm van promotie, toch? Een uitgebreider verslag van de avond én het schema van Eef (om zelf te gebruiken of te tippen aan iedereen die een baby verwacht) vind je hier op kiind.nl.
Als je graag over bepaalde onderwerpen wilt horen of als je iets van het hart moet, laat me dat dan weten via moedermelkelite@gmail.com.
Tot de volgende keer!
Yvonne Woldberg
@moedermelkelite op Instagram
3 kijktips (met thema Alice Birch):
Te vinden op Prime: de serie Dead Ringers met actrice Rachel Weisz in een dubbelrol als tweeling die beide gynaecoloog zijn. Een eigentijdse draai aan de gelijknamige film van filosofische body horrror-regisseur David Cronenberg.
Dead Ringers met Rachel Weisz is geschreven door Alice Birch, die ook Sally Rooney’s boeken Normal people en Conversations with friends bewerkte voor tv (beide ook aanraders). Een bewerking van Birch’s Anatomy of a Suicide kun je 11 februari in Almere (nog kaarten), 12 februari in Utrecht (uitverkocht) en 20 februari in Den Haag (wachtlijst) zien in het theater.
Ik lees dat Alice Birch opgroeide in een commune. Net als Halina Reijn en Nicole Kidmans personage in Babygirl. Dat gegeven wordt in Babygirl naar mijn mening te mager uitgewerkt. Ik zag de film dit weekend voor de tweede keer en kon nu deze persiflage niet ont-zien.
Vorige edities van Moedermelkelite:
👀 Kinderen zijn niet je 'kostbaarste bezit'
👀 De mythe van het moederinstinct
👀 Thuisblijfmoeders zijn geen trad wives